Tragikomiczna wizja przyszłej Europy według Briana Aldissa nie jest lekturą, którą należałoby traktować całkiem poważnie, ale jak każda dobra groteska, mówi zasadniczo o sprawach nadzwyczaj poważnych: Oto Europa w niezbyt odległej przyszłości - sen o jedności zdaje się spełniać dzięki zastosowanym w polityce społecznej matematycznym formułom, które zmniejszają kontrasty ekonomiczne, a zastosowanie androidów umożliwia zastąpienie człowieka przy najcięższych pracach. Rozkiwit, postęp techniczny, wolność słowa - wymarzona przyszłość. Jednak gdy wejrzeć głębiej odnajdziemy ślady tego co przez wieki fundowało Europie jedną krwawą łaźnię za drugą: uprzedzenia, kompleksy, głupota i małość obnażane przez Aldissa bezlitośnie
